In het voorwoord schrijft Stella dat ieder mens uniek is. Zo ook haar vader. Maar de zin “het is zo herkenbaar” die ze elke keer hoort van lotgenoten nadat het boek verschenen is, maakt duidelijk dat Alzheimer dezelfde uitwerking heeft op ieder mens . Die uitwerking is: wie zijn geheugen verliest, belandt in een niet te ontwarren chaos. Hoe dit proces zich voltrekt, wordt angstaanjagend beschreven in dit boek.
Het boek maakt duidelijk hoeveel impact de ziekte Alzheimer heeft op de mens en zijn omgeving. De gevoelens van machteloosheid, onwetendheid en schaamte zijn groot. Het is van groot belang dat iemand met deze ziekte mantelzorgers om zich heen heeft, om zo nog een acceptabel leven te leiden. Stella Braam laat ons zien en ervaren dat vergeetachtige ouderen de moeite waard zijn.
Het proces wordt vervolgens op een formidabele wijze beschreven vanuit het gezichtspunt van Stella’s eigen vader. Hij ziet de ziekte in het beginstadium als een groot avontuur.
Op bladzijde 24. zegt hij als psychiater: ‘Men schrijft te negatief over de ziekte. Ik zie het juist als een uitdaging, wat er gebeurt aan het eind van je leven met je geest.’
De uitdaging verandert echter in een grote nachtmerrie. Het proces laat zien dat dementie veel meer is dan een geheugenziekte. Praktische problemen, organiseren wat niet meer lukt, tijdsbesef wat verstoort raakt en gedrag wat verandert. Grote stemmingswisselingen worden beschreven.
Parallel aan dit proces geeft Stella ook weer hoe de zorg georganiseerd is, met kritische kanttekeningen bij deze zorg. Een voorbeeld daarvan vind je op bladzijde 116 waar de huisarts laat noteren dat het gebruiken van medicijnen een zwaktebod is en dat het beter is dat het personeel leert om te gaan met het gedrag van een alzheimer patiënt.
Dit verhaal laat mij zien hoe waardevol het is om in de gedachtewereld te duiken van iemand met een bepaalde ziekte of aandoening. Om zo van dichtbij te zien hoeveel impact bepaalde zaken hebben voor iemand die daarmee geconfronteerd wordt.
Maar is de auteur doordat ze in het boek het proces van haar eigen vader beschrijft niet te emotioneel betrokken bij dit proces? En maakt dit niet dat ze te eenvoudig over de complexiteit van Alzheimer heen stapt?
Deep Thoughts 
Je bent goed bezig, Nathalie!
Een heel intrigerend onderwerp heb je hiermee aan de orde gesteld. Nog niet zolang geleden heb ik hierover het boek ‘Still Alice’ van Lisa Genova gelezen: heel, heel indringend.
Opa